Nasz Patron

Patronem  naszej szkoły jest Święta Rodzina.
Wzywając Jej wstawiennictwa, chcemy Ją naśladować w naszej społeczności.
Pragniemy, aby nasza szkoła była znakiem miłości, jaka panowała w rodzinie Pana Jezusa. :)

IKONA ŚWIĘTEJ RODZINY

O ikonie mówi się, że nie jest malowana, ale "pisana", tak jak pisana jest teologia. Teologii natomiast nie uprawia się według własnych, dowolnych reguł, ale według Objawienia i tradycji Kościoła.

Ikona Świętej Rodziny jest symbolem wspólnoty rodzinnej oraz wspólnoty Kościoła, ludu Bożego, Rodziny Bożej ukrytej pod opieką Boga.

Ikona przedstawia przede wszystkim treści duchowe ukryte w symbolice kolorów, gestów i postawie poszczególnych osób.

Na pierwszy "rzut oka" widać na ikonie współzależność relacji rodzinnych Jezusa, Maryi i Józefa. Sama kompozycja ułożonych w trójkąt osób kojarzy się z symbolem i współistnieniem Osób Trójcy Świętej. Złote niby nad głowami wszystkich Osób wskazują na ich świętość. Złoto w ikonografii symbolizuje świętość, niezniszczalność, chwałę Bożą i życie w Królestwie Bożym. Ideową treść ikony dopełnia srebrne, pięknie grawerowane tło symbolizujące tu czystość, wierność i szczęście.

Osoba Jezusa znajduje się w centrum ikony. Jezus zasiada na ręce Maryi. Jest to odniesienie do typowych wizerunków ikonograficznych Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Na tej ikonie Jezus jest niejako "niesiony" przez Józefa i Maryję. Oni, jako małżeństwo, dźwigają Owoc związku, który dał im Bóg w osobie własnego Syna. To Oni, jako rodzice, pomagają Mu wzrastać w wierze. Prawa dłoń Jezusa ułożona jest w gest błogosławieństwa, bowiem przyszedł On na świat nie po to, aby potępiać, ale by zbawić (por. J 3,17). Jego palce tworzą litery będące skrótem imienia, IC XC (skrót od "Jezus Chrystus"). Ubiór diakona określa Go jak sługę Jahwe (Iz 42,1-9), jako sługę Zbawienia. Jasny kolor spodniej szaty Jezusa to symbol czystości i niewinności. Kolor złoty jest zapowiedzią przyszłego Królestwa.

Użyte kolory (charakterystyczne dla ikony Chrystusa Pantokratora: Pana Stworzyciela) symbolizują boskość, władzę, świętość i niezniszczalność Boga. Dzieciątko Jezus to pomniejszony dorosły mężczyzna.

To zachwianie proporcji miało wyrazić podwójną prawdę o naturze Zbawiciela: mianowicie, że jest odwieczny (stąd dorosłe proporcje) i że stał się człowiekiem - Dzieckiem (stąd jego zmniejszenie do rozmiarów małego człowieka).

Maryja z pokornie schyloną głową wprowadza nas w tajemnicę zwiastowania: Oto Ja służebnica Pańska (Łk 1,38). Zwrócona ku Jezusowi, Jemu służy jako Matka i wychowawczyni. To matka przygotowuje i daje dziecku uczucie miłości. Czerwony kolor sukni Maryi posiada bogatą symbolikę wyrażającą obok miłości, piękna i młodości również zmaganie i walkę. Welon na głowie, tzw. welon syryjski, to atrybut kobiety zamężnej, kobiety która ma swój dom i oparcie w mężu (głowa Maryi spoczywa na ramieniu Józefa). Trzy gwiazdy na szacie Maryi wskazują na Jej dziewiczość przed, w czasie i po narodzeniu Jezusa.

Postać Józefa Opiekuna Świętej Rodziny jest najbardziej przesunięta w głąb ikony, ale to właśnie Jego osoba scala wszystkich. Józef obejmuje Maryję gestem pełnym tkliwości i miłości. Wyrazem tych uczuć oraz szacunku dla Matki Boga jest gest pochylonej głowy. Józef służy, czyni to, co polecił mu Pan: "Nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki (Mt 1,20), wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu" (Mt 2,13). Strzeże i służy Maryi i Jezusowi. Swojemu Synowi, tak jak było to w tradycji judaistycznej, przekazuje wiarę, mądrość prawa, sprawiedliwość i uczy Go pracować.

Józef jest symbolem ojca, który pomaga dziecku wzrastać po to, by ono pełniło wolę Pana Boga. Kolor szat Józefa jest bardziej stonowany, brązowy. Oddaje on bardzo dokładnie to, kim jest i jak żyje Józef: ziemię, materię, ubóstwo. Utrzymuje Rodzinę z pracy własnych rąk, troszczy się o sprawy materialne Rodziny - taki był obowiązek męża i ojca. Jest ubogi, bo życie Świętej Rodziny w Nazarecie nie odbiegało od poziomu życia innych rodzin, które także w trudzie pracowały na zaspokojenie podstawowych potrzeb dnia codziennego.

W postaci Józefa zwraca uwagę kolor spodniej szaty, której mały fragment znajduje się między głowami trzech Osób. To kolor zielony przechodzący momentami w błękit. To połączenie "dwóch światów". Kolor niebieski, przypisany Maryi, to kolor nieba, życia duchowego i mistycyzmu. Kolor zielony (przypisywany prorokom i świętym) wyraża pokój i równowagę, symbolizuje odrodzenie duchowe i jest znakiem nadziei. Połączenie tych dwóch kolorów na tak małej przestrzeni jest symbolem wiary, miłości i jedności małżeńskiej.

W ikonie zwraca uwagę ułożenie dłoni Jezusa, Maryi i Józefa. Są one bardzo blisko siebie, prawie się dotykają, ale bardzo delikatnie. Wskazuje to na znaczenie zarówno bliskości jak i dystansu Osób, bo każda z Nich ma swoje własne powołanie. Mimo wzajemnego zwrócenia się ku sobie, pozostaje "przestrzeń swobodnego oddychania". Tylko w ten sposób może istnieć zdrowa, zgodna wspólnota, rodzina odpowiadająca porządkowi stworzenia.

Ikona ta nie ilustruje żadnego wydarzenia zbawczego, ale ukazuje misterium Świętej Rodziny. Jest obrazem wzajemnych relacji, nie pozbawionych napięcia między osobą i wspólnotą. Jezus, Maryja i Józef kroczyli wspólnie drogą życia i tak też wzrastali w obliczu Boga.

Warto zauważyć trzy litery na nimbie krzyżowym Jezusa. Te litery to grecki napis "ho on" - ON JEST. Największą prawdą, którą można odkryć o Bogu, to rzeczywistość, że ON JEST. W Księdze Wyjścia w III Rozdziale Bóg objawia Mojżeszowi swoje Imię: Jestem, który Jestem. Życie duchowe zbudowane jest na odkryciu, że ON JEST. Święta Rodzina zamknięta jest w kształcie serca. Ten zarys sugeruje zanurzenie w nieogarnionej Bożej Miłości. Wszyscy jesteśmy Bogu potrzebni. To się nazywa miłosierdzie Boże, że jesteśmy zanurzeni w jego sercu.

Ikona nie jest kryptogramem, czyli ukrytym zapisem tajnych treści. Na nią patrzy się poprzez serce. Jeśli spojrzymy przez serce spojrzymy tak, jak patrzy się na kochane osoby, tak jak patrzy na nas Bóg. Takie patrzenie na Boga i ludzi jest świadectwem głębokiego życia duchowego, które to jest celem naszego trwania przy Bogu.